„Bo On tylko raz w roku idzie przez nasze drogi, idzie pobłogosławić nasze domy i zobaczyć, jak mieszkamy, jak żyjemy, wśród nas przechodzi, żeby pobłogosławić naszą wieś”
Kapłani z Najświętszym Sakramentem, dzieci sypiące kwiaty, poczty sztandarowe, służba liturgiczna oraz rzesza wiernych przeszła w procesji pięknie przystrojonymi ulicami Ogrodników, Powstańców Śląskich, Nowy Świat, Jaworową, gdzie w tym roku usytuowane były ołtarze nawiązujące tematyką do Święta Ciała i Krwi Pańskiej.
Przy każdym z ołtarzy odmówione zostały modlitwy oraz odczytane słowa ewangelii.
Po odczytaniu tekstu Ewangelii odśpiewany został fragment suplikacji, czyli specjalnej modlitwy. Na koniec kapłan udzielił wiernym błogosławieństwa Najświętszym Sakramentem.
Na zakończenie procesji odśpiewany został uroczysty hymn „Ciebie Boga wysławiamy” oraz „Boże coś Polskę”.
Ks. Zygmunt podziękował wszystkim za pomoc przy organizacji procesji, przygotowaniu ołtarzy oraz mieszkańcom parafii za udział w tej doniosłej uroczystości.
We wspólnej procesji daliśmy świadectwo naszej świadomości i wiary w obecność Chrystusa w Eucharystii.
Zróbcie Mu miejsce, Pan idzie z nieba…
Pan pozostał z nam ukryty w Eucharystii.
Stał się dla nas pokarmem w drodze…
Pan pragnie iść z nam, być z nami.
Pan pragnie byś był(a) Jego Monstrancją…
Czy jestem gotów?
Czy jestem gotowa?
„Boże Ciało, czyli uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej, jest obchodzone 60 dni po Wielkanocy. W Polsce zawsze jest to czwartek, najwcześniej może przypaść 21 maja, najpóźniej 24 czerwca.
Procesję wiernych podczas Bożego Ciała wprowadził w 1264 roku papież Urban VI, natomiast po raz pierwszy w Polsce — za sprawą biskupa Nankiera — odbyła się w 1320 roku w diecezji krakowskiej.
W trakcie procesji dzieci posypują drogę kwiatami i zielonymi gałązkami, które symbolizują nowe życie, przystraja się też ołtarze. Są ich cztery, przy każdym czytany jest fragment ewangelii. Czwórka to symbol biblijny: cztery ołtarze symbolizują cztery strony świata, są też cztery ewangelie. Zwyczaj ich czytania jest jednak dość nowy, sięga czasów Soboru Watykańskiego II z lat 60. XX wieku.
Przy pierwszym ołtarzu czyta się ewangelię wg św. Mateusza o ostatniej wieczerzy, co nawiązanie do ustanowienia Eucharystii przez Jezusa, czyli właśnie sakramentu Bożego Ciała. Przy drugim wierni słyszą fragment ewangelii wg. św. Marka o rozmnożeniu chleba. Tu Eucharystia pokazywana jest jako pokarm, który pozwala nam wzrastać duchowo i przybliżać się do Boga. Trzeci ołtarz to ewangelia wg. św. Łukasza, ten fragment opowiada o zaproszonych na ucztę, a Eucharystia jest pokazana jako zadatek nieśmiertelności. Przy ostatnim ołtarzu Eucharystia jest ukazywana jako sakrament zjednoczenia i czyta się fragment z ewangelii wg św. Jana”.
Zróbcie Mu miejsce, Pan idzie z nieba…
