Róża Różańcowa męska, której patronem jest Św. Jan z Dukli, została utworzona 10.06.1997 roku.
Zelator: Pan Marian Gazda
Jan urodził się około roku 1414 w Dukli na Podkarpaciu w rodzinie mieszczańskiej, której nazwisko nie jest pewne. Około 1434 roku za namową św. Jana z Kęt, profesora Akademii Krakowskiej, wstąpił do zakonu franciszkanów Konwentualnych, gdzie przebywał ponad 25 lat. Kilkakrotnie pełnił tam funkcję gwardiana (m.in. w klasztorze w Krośnie i Lwowie).
Po roku 1443 mianowany został zwierzchnikiem kustodii ruskiej w polsko-czeskiej prowincji Franciszkanów, która obejmowała klasztory we Lwowie, w Przemyślu, Haliczu, Sanoku, Krośnie, Gródku i Kamieńcu Podolskim. Około roku 1461 pełnił urząd kaznodziei w kościele Świętego Ducha we Lwowie, gdzie modlili się mieszczanie pochodzenia niemieckiego.
W 1463 roku przeszedł za zgodą prowincjała do Franciszkanów Obserwantów, zwanych w Polsce Bernardynami. Tam, przy klasztorze bernardyńskim we Lwowie i w Poznaniu, pełnił posługę spowiednika i kaznodziei. Kilka lat przed śmiercią stracił wzrok, cierpiał też na ciężką chorobę nóg. Zmarł we lwowskim klasztorze Bernardynów, w którym spędził ostatnie lata życia, 29 września 1484 roku. Został pochowanyw chórze zakonnym w kościele pw. św. Andrzeja Apostoła i św. Bernardyna ze Sieny we Lwowie. Jego grób od samego początku stał się miejscem upraszania cudów. Do mauzoleum Jana przybywali nasi królowie: Zygmunt III Waza, Jan Kazimierz, Michał Korybut-Wiśniowiecki z żona Elżbietą, Jan III Sobieski oraz hetmani Stanisław Żółkiewski i Jan Zamoyski.
W 1648 roku Jan z Dukli cudownie pojawił się w obłokach nad Lwowem oblężonym przez wojska Bohdana Chmielnickiego, co przyczyniło się do ocalenia miasta i wzrostu kultu Zakonnika, szczególnie wśród naszego rycerstwa. Po stwierdzeniu ciągłości kultu „od niepamiętnych czasów” papież Klemens XII, w dniu 21 stycznia 1733 roku, zaliczył Jana z Dukli do grona błogosławionych Kościoła. Kilka lat później na prośbę króla Polski Augusta III i naszej magnaterii bł. Jan z Dukli został ogłoszony patronem Korony i Litwy.
W 1946 roku Bernardyni zostali zmuszeni do przeniesienie relikwii bł. Jana ze Lwowa do swego kościoła w Rzeszowie. W roku następnym, po długiej przerwie spowodowanej rozbiorami Polski i wojnami, wznowiono proces kanonizacyjny bł. Jana z Dukli. Myślano także o nowym mauzoleum świątobliwego Zakonnika. W 1974 roku zabytkowa trumienka z relikwiami bernardyńskiego zakonnika została przeniesiona z Rzeszowa do Dukli, która odtąd stała się centralnym ośrodkiem kultu swego świątobliwego Rodaka.
W dniu 10 czerwca 1997 roku Ojciec Święty Jan Paweł II dokonał w Krośnie kanonizacji Jana z Dukli. W przededniu pamiętnego wydarzenia odwiedził Duklę, gdzie modlił się u grobu bł. Jana.
Wspomnienie przypada 8 lipca.