Biblio,
Księgo Święta
Ze Słowa Boga
Samego poczęta.
Biblio,
Księgo natchniona
Prorokom czasów
Swych objawiona.
Biblio,
Księgo ojczysta,
Brzemienna chlebem
I uroczysta.
Księgo wierzących,
Bogu swojemu
Cześć oddających.
Księgo miłości,
Rzeźbiąca świętych
Mimo grzeszności.
Biblio,
Tyś wiecznie żywa,
Nie kończąca się nigdy
I zawsze prawdziwa.
Księgo miłości,
mądrości,
wiary.
Naucz nas kochać
Boga bez miary.
Naucz i ciszy,
piękna,
ofiary.
Przez wszystkie wieki
Ludzkości dana.
Jako drogowskaz
Naszego Pana.
Naucz, jak kochać
Trzeba człowieka,
Który samotnie
Obok nas czeka.
I naucz kochać
Także takiego,
Który nam dużo
Wyrządza złego.
Naucz nas kochać,
Nasz kraj ojczysty,
Krwawiące rany,
Zagojone blizny.
I pozwól, Biblio,
Ogarnąć Bogiem
Piękną przyrodę,
Tej ziemi drogiej.
Te góry, lasy,
Pól okolice,
Rodzące zboża,
Jęczmień i Żyto,
Owies i pszenicę.
To jest chleb pachnący
Każdą roku porą.
Dlaczego więc w oczach
Perły łez się biorą?
Czy trudno nam dzisiaj
Odpowiedzieć na nie?
Boga nam potrzeba-
Krzyczą polskie granie,
Turnie i równiny,
Nasze polskie morze,
I nasze niziny.
Dlatego, Biblio,
Księgo kochana,
Uwielbiaj z nami naszego Pana,
Byśmy nie pragnęli
Chleba powszedniego
Ani też najbardziej
Eucharystycznego.
Byśmy rośli w siłę
Twą mądrością daną,
A przecież od Boga
Do ludzi posłaną.
I zamiast na ustach
Zbrojnego oręża,
Niechaj w naszych sercach
Bóg- Miłość zwycięża.
Halina Capik
